من به عنوان یک کودک مورد آزار و اذیت قرار گرفتم؛ آیا باید به مادرم بگویم؟ - وبلاگ نیازمندی

به گزارش وبلاگ نیازمندی، شاید برای آن ها که در دهه شصت و اوایل هفتاد کودکی کردند صحبت ازین که کسی ما را آزار داده است، چیزی شبیه مشارکت در گناه بود. امروز با آگاهی که بین مادران و پدران تا حد زیادی عمومی شده است، حق بچه ها بر بدنشان بیشتر به رسمیت شناخته شده است. همین بوسیدن بچه ها بدون اجازه آن ها اولین مصداق کودک آزاری است که جدی گرفته نمی گردد. احتمالا شما هم اصرار عظیم ترها برای بوسیدن بچه ها و بی قراری آن ها را دیده اید. متأسفانه هنوز هستند خانواده هایی که امتناع بچه ها را بی ادبی تلقی نمایند و کودک را تشویق به کاری نمایند که از انجام آن راضی نیست. آزار رساندن از همین اتفاقات به ظاهر کوچک آغاز می گردد و به آزارهای عظیم تری ختم می گردد که در بسیاری از مواقع بچه ها قربانی نزدیکان خود می شوند. بنابراین این روزها آگاهی بچه ها حتی باعث اعتراض خودشان به آزاررساننده و دفاع از خود شده است. توصیه هایی در این مورد وجود دارد که می گوید:

فوراً بگو

اولین پناهگاه بچه ها والدین آن ها هستند. والدین یک کودک باید در تربیت او، فضایی را ایجاد نمایند که کودک احساس امنیت کند و برای تعریف کردن چنین مسئله ناخوشایندی با آن ها احساس صمیمیت، نزدیکی و حمایت گری داشته باشد. بچه ها باید مطمئن باشند که در صورت افشای آزار دیدن، از جانب خانواده حمایت می شوند. کودکی که به شدت صدمه دیده یا آسیب دیده باشد همچنین می تواند با عظیمسالی قابل اعتماد حرف بزند. والدین باید افراد قابل اعتماد را به بچه ها بشناسانند تا کودک در صورتی که خواست بتواند با آن ها صحبت کند. این کار می تواند سخت باشد زیرا ممکن است فردی که به کودک آزار رسانده، او را ترسانده باشد. به یاد داشته باشیم که بچه ها در بسیاری از موارد نگران عصبانیت و یا ناراحتی والدین خود هستند. اگر بچه ها مورد آزار و اذیت پدر و مادر خود قرار دریافتند و یا به هردلیلی نتوانستند با آن ها حرف بزنند، در این مواقع بچه ها می توانند با صدای یارا با شماره تلفن 42152 و اورژانس اجتماعی با شماره تلفن 123 تماس بگیرند.

چگونه می فهمیم که کودک آزار دیده است؟

آزار اشکال متنوعی دارد؛ از جمله ایراد آسیب جسمی، آزار روانی یا آزار جنسی - خوب است انواع آزار را با توجه به سطح رشدی کودک برایش شرح دهیم تا کودکی که مورد آزار و اذیت قرار می گیرد انواع مختلف سوءاستفاده را بشناسد تا در مواقع خطر بتواند تجربه خود را بیان کند.

کودک آزاری جسمی: سوء استفاده بدنی از یک کودک است. می تواند کتک زدن، داغ گذاشتن، سوزاندن، هل دادن، نیشگون دریافت، تعرض، تجاوز، فشار آوردن، لگد زدن، دریافت دردناک و حالاتی باشد که جسم کودک صدمه می بیند، بریده و یا کبود می گردد. بدن هر انسانی دارای قسمت های خصوصی است. این قسمت ها که غالبا توسط لباس پوشیده می گردد مانند سینه، لب، آلت تناسلی و... هستند. اگر فردی قسمتی از اعضای خصوصی یک کودک را لمس کند این کار سوءاستفاده جنسی است. در اغلب مواقع به بچه ها می گویند که این راز را مخفی نگاه دارند و بچه ها اگر از قبل دانش لازم را نداشته باشند، دچار مسائل بسیار زیادی می شوند.

کودک آزاری روانی: این سوءاستفاده می تواند بدون دست زدن به کودک انجام گردد. ممکن است سوءاستفاده کلامی باشد، هنگامی که فردی فریاد می زند، او را تهدید می نماید، او را تهدید به ترک می نماید و یا او را لایق دوست داشتن نمی داند و او را تحقیر می نماید. افرادی که به کودک احساس ناخوشایندی از خودش می دهند در این زمره قرار دارند. بنابراین تحقیر، از بین بردن امنیت روانی کودک، تهدید، طردکردن، احساس گناه و عذاب وجدان به کودک دادن از این دسته به شمار می فرایند.

کودک آزادی غفلت: غفلت از کودک مانند توجه نکردن عظیمسالان یا سرپرستان به نیازهای بچه ها از جمله غفلت های آموزشی، بهداشتی، عاطفی، ایمن نکردن محیط کودک مانند نادیده دریافت نیازهای کودک، غذا، لباس تمیز و یک تختخواب تمیز و گرم است. برای بچه ها سخت است که بگویند این چیزهای مهم را دریافت نمی نمایند. والدین کودک ممکن است مسائلی مانند از دست دادن شغل، مسائل خانوادگی و سوءمصرف مواد داشته باشند. در این شرایط هم مهم است که کودک به عظیمسال دیگری مشکلش را بگوید. این نوع از آزار رساندن به بچه ها شایع ترین نوع کودک آزاری محسوب می گردد.

در این زمینه بخوانید:

10 نکته ای که هرگز نباید به فرزند خود بگویید

کودک آزاری فقط تعرض و آسیب جسمی نیست! مصادیق کودک آزاری

یک گزارش در خصوص آزار بچه ها، در خصوص آزار دیدن کودک توسط پدرعظیمش می نویسد: یک شب در حالی که خانواده من الکل مصرف نموده بودند، من مورد آزار پدرعظیمم قرار گرفتم. وقتی برای مادرم از این تجربه گفتم او بسیار ناراحت شد و نتوانست پدر خود را ببخشد. اما پس از چندی پدرعظیمم مریض شد و مادرم پس از مدتی به من گفت که من با این حرف ها او را سنگین کردم و آرزو می نماید که هرگز به او نگفته بودم. او نمی توانست با این ماجرا کنار بیاید. من هرگز با مادر و خواهرم نزدیک نبوده ام و افشای آزار دیدن از پدرعظیمم باعث نشد که آن ها من را درک نمایند و از من حمایت نمایند. مادرم من را متهم کرد و این اتفاق برای من تأثیر منفی داشت.

در بعضی خانواده ها که شرایط برای بچه ها به گونه بالا برای اعتماد به خانواده فراهم نیست و این بچه ها شرایط به مراتب سخت تری را تحمل می نمایند.

بنابراین به بچه ها می آموزند که :

• با عظیمسالان مورد اعتماد صحبت کنید
• به فرد مطمئنی در مدرسه بگویید: مشاور مدرسه، پرستار، معلم، ناظم و... .
• به مادر یا پدر یک دوست، برادر یا خواهر عظیم بگویید.
• به شخصی بگویید که در صدای یارا یا اورژانس اجتماعی مشغول است. اگر خودتان نمی توانید شماره آن ها را بگیرید از دیگران یاری بگیرید.

منابع: quora و kidshealth